gōš dāred :
|
|
Rendered into Pārsīg:
gāh ī ušahin āxēz ē māyag ī nāz narmag narmag xvār may ud cang nivāz havīn kē ēdar hend nē pāyend abēr havīn kē bē šud hend nē āyend abāz ka dād ī tō sar baved cē bagdād u cē baxl peymān ka ō sar rased cē šīrēn u cē taxl may xvār cē pas az man u tō māh abēr az tahr ō nōg āyed u az nōg ō tahr hān kōšk ī jimšēd pediš jām grift āhūg vacag kird rōbāh ārām grift vahrām kē gōr grift dā zīndag būd a-t dīd cē gōnag gōr vahrām grift ? ē vas ka amā nē bem u gētīg baved nē nām ī amā u nē nišān ēc baved az pēš nē būd hem nē būd ēc zyān az pas ka bē nē bem ham ān tis baved |
From Khayyām خيام/
وقت ِ سحر است خيز ای مايهء ناز نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز کانها که به جايند نه پايند بسی وآنها که شدند کس نه می آيد باز چون عمر به سر رسد چه بغداد و چه بلخ پيمانه چو پر شود چه شيرين و چه تلخ می نوش که بعد از من و تو ماه بسی از سلخ به غرّه آيد از غره به سلخ آن قصر که جمشيد در او جام گرفت آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت بهرام که گور می گرفتی همه عمر ديدی که چگونه گور بهرام گرفت ای بس که نه باشيم و جهان خواهد بود نی نام ز ما و نه نشان خواهد بود زين پيش نه بو ديم و نه بد هيچ خلل زين پس چو نه باشيم همان خواهد بود |