gōš dāred :

Rendered into Pārsīg:

gāh ī ušahin āxēz ē māyag ī nāz
narmag narmag xvār may ud cang nivāz
havīn kē ēdar hend nē pāyend abēr
havīn kē bē šud hend nē āyend abāz


ka dād ī tō sar baved cē bagdād u cē baxl
peymān ka ō sar rased cē šīrēn u cē taxl
may xvār cē pas az man u tō māh abēr
az tahr ō nōg āyed u az nōg ō tahr


hān kōšk ī jimšēd pediš jām grift
āhūg vacag kird rōbāh ārām grift
vahrām kē gōr grift dā zīndag būd
a-t dīd cē gōnag gōr vahrām grift ?

ē vas ka amā nē bem u gētīg baved
nē nām ī amā u nē nišān ēc baved
az pēš nē būd hem nē būd ēc zyān
az pas ka bē nē bem ham ān tis baved

From Khayyām خيام/                  

وقت ِ سحر است خيز ای مايهء ناز
نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز
کانها که به جايند نه پايند بسی
وآنها که شدند کس نه می آيد باز 

چون عمر به سر رسد چه بغداد و چه بلخ
پيمانه چو پر شود چه شيرين و چه تلخ
می نوش که بعد از من و تو ماه بسی
 از سلخ به غرّه آيد از غره به سلخ


آن قصر که جمشيد در او جام گرفت   
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت
بهرام که گور می گرفتی همه عمر 
ديدی که چگونه گور بهرام گرفت

ای بس که نه باشيم و جهان خواهد بود
نی نام ز ما و نه نشان خواهد بود
زين پيش نه بو ديم و نه بد هيچ خلل
زين پس چو نه باشيم همان خواهد بود